Oorzaak gehoorverlies

Het is van groot belang om de oorzaak van slechthorendheid te achterhalen. Er zijn verschillende aandoeningen mogelijk:

Conductief gehoorverlies

Bij een conductief gehoorverlies is er sprake van een stoornis in de voortgeleiding van het geluid naar het slakkenhuis. Dat kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt doordat een gehoorgang niet is aangelegd. Het kan ook komen door een aangeboren afwijking van de gehoorbeentjes.

Perceptief gehoorverlies

Er zijn grofweg twee vormen van perceptief gehoorverlies:

• Cochleair: het gehoorverlies wordt veroorzaakt door een stoornis in het slakkenhuis. Meestal gaat het om defecte trilhaarcellen.
•  Retrocochleair: de oorzaak ligt voorbij het slakkenhuis richting het centrale zenuwstelsel. Dit kan bijvoorbeeld door afwijkingen in of functionele stoornissen van de gehoorzenuw.

Ook mengvormen komen voor.

Auditieve neuropathie

Met het begrip auditieve neuropathie wordt een type gehoorverlies bedoeld waarbij oto-akoestische emissies (aanvankelijk) intact zijn, in combinatie met ernstig afwijkende of afwezige reacties bij de hersenstam-audiometrie (BERA). Opvallend bij dit type gehoorverlies is het slechte spraakverstaan in relatie tot de gehoordrempel en het fluctuerende karakter van het gehoorverlies. Omdat dit beeld ook veroorzaakt kan worden door defecte binnenste trilhaarcellen, gaat het hier niet om pure retrocochleaire pathologie. 

Hoe ontstaat gehoorverlies?

Enkele jaren geleden is in Nederland onderzoek gedaan naar de oorzaak van slechthorendheid op de jonge kinderleeftijd. Hieruit bleek dat met de huidige diagnostische mogelijkheden bij 76% van de jonge kinderen met slechthorendheid een oorzaak kon worden vastgesteld. In 39% van de gevallen ging het om erfelijke oorzaken, in 30% om verworven oorzaken (zoals een infectie met het cytomegalovirus tijdens de zwangerschap, of zuurstoftekort rond de geboorte). Bij 7% van de kinderen was de oorzaak divers.