Audioloog: Matig gehoorverlies bij een kind betekent dat het kleine klankverschillen in de spraak niet kan waarnemen. En dat zit hem in een aantal spraakklanken, zoals… de 't', de 'd', de 's'en de 'f'. Dan kan het dus bijvoorbeeld niet horen dat 'eten' en 'eden' verschillend klinken.

Audioloog: Dat betekent dat de hersenen zich op dat stukje niet kunnen ontwikkelen. Het is dus heel erg van belang dat je zo vroeg mogelijk start met die behandeling.

Audioloog: Het eerste wat hier gedaan wordt is uitgebreid gehooronderzoek. Hoe ernstig is het? En is het blijvend? Want in dat geval moet je er wat aan doen.

Audioloog: Het advies voor de behandeling is eigenlijk altijd het gebruik van hoortoestellen en gezinsbegeleiding. Die twee maken dat de ontwikkelingskansen voor jouw kind zo goed mogelijk zijn.

Joke: Als je hoort dat je kindje matig slechthorend is, dan is je kind ook nog steeds matig goedhorend. En dan is het best fijn als er een professional bij je thuis is die mee kan denken in wat hoort hij nou wel en wat hoort hij nou niet?

Joke: Dat kan je zelf ook een beetje in verwarring brengen. Je ziet je kind reageren als je lekker met hem aan het babbelen bent. En toch heb je een hoortoestel nodig.

Mirjam: De gezinsbegeleider komt een keer in de maand langs. Ik vind het heel fijn, omdat ik al mijn vragen aan haar kan stellen. En dat ze meekijkt en meedenkt.

Joke: We kijken als gezinsbegeleider ook naar de woonomgeving. Hoe is je woonkamer? Waar staat de box? Kan hij alles lekker zien vanuit waar 'ie ligt? De informatie die de professional kan geven aan de omgeving van je kind, opa’s en oma’s of anderen die meekijken, kan een groot verschil maken voor hoe mensen zich aanpassen.

Mirjam: Het helpt gewoon. Je voelt je meer gesteund, denk je.

Joke: Ja. De gezinsbegeleider kijkt mee of alles goed gaat rond horen, spreken en verstaan.

Evelien: Kinderen met een matig gehoorverlies hebben een gehoorverlies, zo tussen de 40 en de 60 decibel. Dat betekent eigenlijk dat ze best wel veel geluiden kunnen horen, maar niet alles kunnen verstaan.

Evelien: In ons onderzoek hebben we gekeken naar de ontwikkeling van matig slechthorende kinderen. Uit ons onderzoek blijkt dat matig slechthorende kinderen meer moeite hebben met het leren van taal en dat betekent eigenlijk dat het contact met andere kinderen best lastig is. Wat we zien is dat zij het wat moeilijker vinden om zich te verplaatsen in een ander. En als je dat niet zo goed kan is dat op het schoolplein best lastig in contact met andere kinderen bijvoorbeeld.

Evelien: Daarom is het heel belangrijk dat ouders vroeg starten met behandeling.
We weten uit onderzoek dat als ouders in de eerste zes maanden na de geboorte starten met behandeling, dat is bijvoorbeeld het dragen van hoortoestellen, maar ook gezinsbegeleiding, dan zien we dat die kinderen een betere ontwikkeling doormaken dan wanneer ouders starten na die zes maanden.

Evelien: Wat ontzettend belangrijk is, is eigenlijk dat ouders plezier hebben in het contact met hun kindje. Dat is de basis. Daarnaast is het belangrijk dat ouders praten over emoties, over gevoelens en dat ze vaak voorlezen. Voorlezen is ontzettend goed om te doen.[00:01:06.14]

Suzan: Fien was 5 weken oud toen kwamen ze erachter dat ze matig slechthorend was. Dat was een behoorlijke schok. En ook het onbekende, want je weet eigenlijk niks. Doof, dat is vrij duidelijk Maar matig slechthorend... Wat voor stappen moeten we ondernemen om te zorgen dat zij een goede toekomst gaat krijgen?

Suzan: Dan zie je ongeveer al haar hele leven in duigen vallen: niet naar de gewone school toe kunnen, gepest worden, vriendjes en vriendinnetjes... Je wil gewoon het allerbeste voor je kind. Dus, weet je, wij hebben eigenlijk de adviezen die we kregen allemaal opgevolgd. Snel starten met hoortoestellen.

Suzan: We hebben heel veel geïnvesteerd. Het heeft heel veel tijd en heeft heel veel energie gekost. Maar we zijn heel erg blij dat we het gedaan hebben.

Fien: Het gehoorapparaatje is wel belangrijk, want nu kan ik veel beter horen. En op school gaat het goed. Ik heb ook leuke vriendinnen.

Suzan: We hebben nog een jongere dochter van vier die ook slechthorend is. En omdat we zagen dat het met Fien zo goed ging, zijn we dat traject gewoon nogmaals helemaal ingegaan.

Suzan: Het is niet vanzelf gegaan, maar we zijn wel heel blij dat we dit allemaal gedaan hebben. Als ik nu zie hoe het met ze gaat, dan ben ik echt trots op ze hoe ze het nu doen.

Fien: Het gaat goed met mij.

Mirjam: Ik denk dat Félice ongeveer twee maanden was toen we hoorden dat ze matig slechthorend is. Nou, wij vonden dat natuurlijk wel even schrikken, want je verwacht het niet. Maar aan de andere kant hadden we ook zoiets van: nou we gaan ervoor en hoe kunnen we het beste haar helpen hierin?

Mirjam: En we hebben eigenlijk nooit getwijfeld of we het wel of niet moesten doen. Je wilt het beste voor je kind. Dus daarom hebben we ervoor gekozen om zo snel mogelijk te starten met de behandeling.

Mirjam: Ik merkte dat de omgeving niet altijd begreep wat Félice had. Soms krijg je reacties als dat mensen bijvoorbeeld zeggen: 'Ze reageert er heel goed op als ik tegen haar praat.' Dat is best vervelend, want ze hoort natuurlijk wel, alleen ze hoort niet goed.

Mirjam: De gezinsbegeleider komt ongeveer een keer in de maand langs. Doordat ze steeds kwam werd het al snel duidelijk wat gaat ze doen.
En ja het is gewoon heel prettig dat je je vragen kan stellen aan zo iemand en dat ze meekijkt en meedenkt.

Mirjam: We zijn superblij met Félice en we geloven dat alle moeite die we er nu instoppen, dat ze daar later ook voordeel van heeft.